Als ik denk aan mijn tante die ziek is en heel alleen op haar appartementje woont,
en ik me opneem en haar eens een bezoekje breng
of zelfs alleen eens telefoneer,
of zelfs alleen eens telefoneer,
dan komt een duifje van geluk een nestje maken op mijn schouder.
Al te vaak probeer ik de vogeltjes van geluk
te vangen en soms ren ik hen echt achterna
te vangen en soms ren ik hen echt achterna
maar hoe harder ik ren, hoe sneller ze wegvliegen.
Als ik erin slaag een ander mens een beetje gelukkig te maken
of een beetje minder eenzaam te maken, dan komen het geluk
en de vrede geest gewoon bij me langs en hoef ik nergens achteraan te lopen.
No comments:
Post a Comment