Een traan

Een traan in mijn bruin rechter oog
Klaar om over mijn wang to rollen

Een kleine barst in mijn hart
een beetje bloed lekt
een beetje liefde

De traan verlaat mijn oog
en rolt en rolt

Mijn ziel in onrust
zoekt een beetje nederigheid

Ziel zoekt 
en vindt wat vrede

De barst geneest
De traan droogt op
Liefde vloeit

Voor niets

Ik wil deze reflectie met een gigantisch cliché beginnen:
De beste dingen in het leven kosten niets

Ik weet dat het een cliché is maar het is zo belangrijk dit niet te vergeten.
Tijdens mijn recente trip naar Japan, vroeg ik aan een voorbijganger waar een bepaalde winkel was.
Hij stopte in zijn stappen, gaf me denodige uitleg en wandelde ongeveer 100, terug met mij om mij de winkel te tonen. De vriendelijkheid die hij me zomaar gaf, gaf me zo een fantastisch gevoel.

Maar het is niet alleen de ontvanger van vriendelijk die een cadeau krijgt.
Als ik me herinner dat ik iets gelijkaardigs deed voor een bezoeker in ons ziekenhuis,
dan weet ik dat de gever van vriendelijkheid er evenzeer van geniet om vriendelijk te zijn.

Vriendelijkheid, zomaar gratis
Een prachtig cadeau voor de ontvanger van vriendelijkheid
Nog een prachtiger cadeau voor de gever.
~Echt, de beste dingen in het leven kosten niets~

Niet slecht

Vandaag, ging ik naar Bukit Keluang, een strand in de buurt van een rotsachtige heuvel, een prachtige parel van de natuur.

Ik ging er met een team uit het Verenigd Koninkrijk die naar Maleisië was gekomen als een goed doel om hartchirurgie uit te voeren voor kinderen die het 't meest nodig hebben. Hun inspanningen hebben het leven van meerdere kinderen gered.

Ik ben vol bewondering voor hun inspanningen en dacht:
Immers de wereld is nog niet zo slecht
Er zijn zoveel mensen die meewerken aan goede doelen
Zo veel vriendelijkheid.
Zoveel liefde
Zoveel onbaatzuchtige opoffering

De wereld is NIET SLECHT

Moeilijk en mooi

Het leven is niet gemakkelijk

Gelijk wat we doen of proberen, er zullen altijd wel hindernissen zijn. 

Zelfs als we succesvol zijn, zullen er anderen jaloers worden 

en proberen ons success ongedaan te maken. 

Vaak worden we geconfronteerd met dood en vernieling, 

soms nabij, soms veraf.

Het leven is niet gemakkelijk 

En toch...

Het leven is ook mooi.

Als we ondanks alle ongemakken 

eventjes de tijd maken 

om eeen mooie zonsopgang te zien; 

als we eventjes de tijd maken 

om een paar lieve woorden te zeggen aan anderen, 

dan is het leven mooi.

Ik denk dat er een reuze waarhied schuilt in

en dit is geleidelijk aan mijn favoriete spreuk aan het worden:

't leven is niet gemakkelijk, maar mooi.

...Life is not easy, but beautiful

Eenzaam

Als ik denk aan mijn tante die ziek is en heel alleen op haar appartementje woont, 

en ik me opneem en haar eens een bezoekje breng
 of zelfs alleen eens telefoneer, 

dan komt een duifje van geluk een nestje maken op mijn schouder.

Al te vaak probeer ik de vogeltjes van geluk 
te vangen en soms ren ik hen echt achterna 

maar hoe harder ik ren, hoe sneller ze wegvliegen.

Als ik erin slaag een ander mens een beetje gelukkig te maken 

of een beetje minder eenzaam te maken, dan komen het geluk 

en de vrede geest gewoon bij me langs en hoef ik nergens achteraan te lopen. 

Een perfecte wereld

Vaak hoor je mensen zich afvragen: als een goede en almachtige God bestaat, waarom zou hij dan zo veel miserie in de wereld toelaten. De honger in Afrika, de problemen in het midden Oosten, al die oorlogen, aardbevingen en zo veel meer. Het is niet gemakkelijk te begrijpen hoe een goede en almachtige God dit zou toestaan.

Misschien kunnen we het iets beter begrijpen als we even de tijd nemen om ons het tegenovergestelde in te beelden: een perfecte wereld. 

Op een goede morgen worden we wakker in een perfecte wereld. Alles is goed en fijn, overal prachtige panoramas en een wereld vol liefde gezondheid en perfectie. Gelijk wat we ondernemen zou het minder goed maken want de wereld zoals hij is als perfect. 

Wat zou er gebeuren met onze motivatie?

Wat zou er gebeuren met onze creativiteit?

Wat zou er gebeuren met onze drive?

Wat zou er gebeuren met onze goede intenties?

Wat zou er gebeuren met de voldoeining die we vinden in onze job?

Wat zou er gebeuren met onze vrede van geest?

Wij, mensen, gedijen op creativiteit, op altruisme, op het maken van een positief verschil. Zijn dit geen onontbeerlijke ingredientien van geluk en van success? Zou een perfecte wereld niet eindeloos eentonig en vol verveling zijn? Alle dokters en verpleegsters plots nutteloos. Rechters, ingenieurs, politie, allemaal niet meer nodig. 

Het lijkt erop dat we niet gemaakt zijn om te leven in een perfecte wereld. Eerder dan een bijna dierlijk genot in een perfectie, lijkt het erop dat God met ons het plezier van bijna eindeloze creativiteit te delen.

Mensen lijden en we kunnen iets doen om het lijden te verzachten. Wauw!

Mensen hebben hulp nodig en we kunnen helpen Wauw!!

Pijn bestaat en we kunnen de pijn verminderen. Wauw!

Honger en dorst bestaan en we hebben voedsel en drank die we kunnen delen. Wauw!

Verdriet en spijt. En we kunnen elkaar troosten. Wauw!

Eenzaamheid en we kunnen van elkaar houden en samenzijn. Wauw!

Vroeg of laat zal iedereeen zich bewust worden dat puur on onbegrensd geluk ligt in het helpen van anderen, in het verzachten van iemands lijden, in het verminderen van iemands pijn, in het delen met de behoevenden, in het troosten van elkaar in het simpelweg van elkaar houden en in liefdevol samenzijn. Vroeg of laat zullen we allen deze enorm grote geschenken van een goede en almachtige God apprecieren. 

Er zijn mensen die hulp nodig hebben en er zijn mensen die helpen. Soms kunnen we helpen, somes hebben we zelf hulp nodig. Het is uiteraard beter om in de helpende groep te zitten, maar op momenten dat we hulp nodig hebben kunnen we met een zekere openheid ook oprecth dankbaar zijn voor de hulp die we mogen ontvangen.

Laat ons even nadenken. Zouden we echt een perfecte wereld willen. Of is alles zoals het is nog zo slecht niet.?

Doel

Wanneer we reizen, kiezen we eerst de bestemming. 
Dan gaan we zorgvuldig de beste reisweg plannen om er te komen.

Om ons leven te vergelijken met een reis is een beetje een oversimplificatie. 
Het leven is zo veel complexer en veel meer veelzijdig.

Maar velen van ons nemen niet de helft van de tijd om na te denken over de bestemmingen in onze reis van het leven in vergelijking met hoe we onze vakanties plannen.

Ons leven is inderdaad zo veelzijdig: 
We hebben een fysiek leven (body) met de behoeften en doelen waaraan moet worden voldaan. 
Dan hebben we een geest die hongert naar kennis en ontwikkeling. 
We hebben een hart dat ernaar verlangt om lief te hebben en bemind te worden. 
We hebben ook een ziel die momenten van rust en simpel geluk waardeert.

Als in een van deze gebieden van ons leven, we geen bestemming voor ogen hebben,kunnen we gewoon doelloos zwerven als een reiziger die op weg gaat zonder te weten waar hij naartoe wil. Een reiziger die willekeurig op bochtige wegen naar links en rechts zal afslaan en na een heel lange reis  misschien precies dezelfde plaats waar hij vertrok zal bereiken of erger nog, een plek die er minder goed uitziet dan waar hij vertrokken was.