Mijn hele leven

 Mijn hele leven

Heb ik leren nemen en geven

Wanneer ik nam

Was ik eventjes blij

Maar wanneer ik gaf

Had ik een vreugde 

Die nooit weg leek te gaan

Keuze

Elke dag is een nieuwe dag

Elke dag hebben we de vrijheid

om de allerbeste keuzes to maken voor onze toekomst  

Maar..

Soms zijn we vol zelf-medelijden. 

We hebben de neiging om alle problemen waarmee we worden geconfronteerd te wijten 

aan onze ouders, aan onze omstandigheden, aan wat er om ons heen is gebeurd. 

En toch waren wij het die keuzes hebben gemaakt. Keuzes die eigenlijk niet de beste waren.

Verantwoordelijkheid nemen voor onze keuzes uit het verleden is moeilijk, heel moeilijk. 

Het is zoveel makkelijker om anderen de schuld te geven en onszelf te koesteren in een vlaag van zelfmedelijden. 

 

Ik hoop dat we de moed kunnen vinden om te zien dat de keuzes die we in het verleden hebben gemaakt hebben geleid tot waar we nu zijn. Maar dat is het verleden. Het verleden heeft geen invloed op de toekomst, tenzij we het verleden niet willen loslaten. De toekomst zal afhangen van de keuzes die we vandaag maken

We kunnen ervoor kiezen om door te gaan met zelfmedelijden
en het verleden onze toekomst te laten bepalen
of we kunnen de moed opbrengen
en verantwoordelijkheid nemen.

Het verleden is voorbij.
Vandaag hebben we weer keuzevrijheid.
als we vandaag de juiste keuzes maken
zal ons verleden geen macht hebben over onze toekomst.

We moeten in het heden leven.
Het verleden is voorbij en we kunnen het niet veranderen.
De toekomst is er nog niet.
Nu de juiste keuzes maken, helpt de toekomst
en zal het heden zoveel aangenamer maken.

Ik eindig met een gedichtje in het Engels:

I wish you a pleasant present
The past has permanently passed
The future's untouched and unsure

We can only enjoy one single moment
It is nothing else than the present

We cannot give the power to the past
to have negative effects that last

Let's make the right choices now to nurture
a bright light to illuminate the future

I wish you all a present
that is truly, truly pleasant

Rouw

Ik was bijna 6 toen mijn grootmoeder stierf
Kort na haar dood liep mijn grootvader onze keuken binnen
En hij liet me een ring zien en zei dat het de ring van mijn grootmoeder was
Ik wist niet wat te zeggen
ik wist niet wat te doen
Ik glimlachte
En hij was daar niet blij mee,
en zei dat dit niets was om voor te glimlachen.
Een tante van mijn vader die toevallig in onze keuken was, zei:
"Oh stop, hij is nog maar een kind."
Ik was nog maar een kind en wist niet wat ik moest zeggen of doen.

Later stierf mijn andere oma, mijn ooms
Ik begreep meer, ik voelde de emoties
Ik heb medeleven betuigd
Ik wilde veel meer dan simpelweg "innige deelneming" zeggen.
Maar ik kwam woorden tekort.

Ik was erg verdrietig toen mijn eigen moeder stierf toen ik 31 was
Veel mensen kwamen en betuigden hun deelneming.
Het was een troost, maar het nam niets weg van mijn groot verdriet.

Dan kwam een vriend van mijn vader en de manier waarop hij sprak, maakte echt een verschil. Hij sprak over het schuldgevoel: "als we plots onze allerliefste verliezen, missen we hen erg, maar het bitterste deel van onze rouw en verdriet is soms de spijt die we hebben over kleine dingen die we hebben gedaan die onze geliefde niet graag had of voor dingen die we niet (of niet genoeg) hebben gedaan die ze echt graag hadden. Dat is waar, dat was echt waar voor mij op dat moment. Toen voegde hij eraan toe dat mensen waarvan we het meest houden, we automatisch vergeven.
Zelfs als de persoon van wie we houden geen vergeving vraagt, vergeven we nog steeds en
dat is ook waar. Ik was me vrij plots bewust dat, hoewel we iemand heel graag zien, we nooit echt perfect voor hen zorgen of handelen, maar dat al onze kleine imperfecties op een heel grootse manier automatisch worden vergeven. Dat is zo tussen ouders en kinderen, tussen echtgenoten, tussen broers en zussen en all dichtsbijstaande geliefden. Nadat deze vriend weg was, was mijn verdriet nog groot maar een beetje minder bitter, een beetje minder scherp.

Voor mij, was deze boodschap van een vriend echt heel waardevol. Toen ik daarna rouwende mensen ontmoette, probeerde ik dezelfde boodschap te delen, maar niet iedereen is hetzelfde: sommige mensen kunnen erdoor worden geholpen, anderen niet.

 Ik bid voor kracht en sterkte
voor alle rouwende mensen
voor mijn vrienden
voor iedereen.

Bron van geluk

Deze reflectie begint met een waar gebeurd verhaal:

Er was een vrouw

Ze had een gehandicapt kind.

De zorg voor het kind was buitengewoon stressvol, vermoeiend.

Haar man kon het niet langer aan en was gewoon weggegaan.

De vrouw was alleen, alleen met haar zoon die niet kon spreken, niet kon stappen.

De vrouw had financiële problemen. Ze had geen inkomen.

De echtscheiding was nog niet voltrokken en de man hielp niet

Ze had zelf geen baan

Gelukkig had ze wat land op haar naam, dat ze kon verkopen.

Maar de verkoop van het land duurde erg lang. Geen geld

Ze had geleend van de meeste vrienden. Groeide wanhopig.

Ze had hard gebeden om hulp van onze God

Tijdens een gepland bezoek aan de dokter van haar kind,

vroeg de arts vragen over het gezin en de sociale problemen

Ze zakte ineen en snikte bitter

Terwijl de tranen vloeiden, legde ze uit dat ze ongeveer 2000 dollar had geleend

2000 dollar van woekeraars die illegaal geld uitleenden met enorme interesten.

Die woekeraars bedreigden haar nu.

De goede dokter organiseerde een blitz-verzameling onder zijn collega's

en was in staat haar het geld te geven dat ze zo hard nodig had

Ze bedankte iedereen die overvloedig heeft bijgedragen

en sprak haar belofte uit om terug te betalen

zodra de grondverkoop was voltooid.

Haar gebeden waren verhoord.

Onze God/onze kosmos/ had het hart van zovelen verzacht

De goede dokter had 's morgens gebeden om een ​​instrument van vrede te zijn.

Zijn gebeden waren ook verhoord.

Denk je dat de vrouw gelukkig was?

Je kan erop wedden dat ze gelukkig was

Denk je dat de goede Doc gelukkig was?

Je kan erop wedden dat hij gelukkig was

Denk je dat de collega's die doneerden gelukkig waren?

Je kan erop wedden dat ze gelukkig waren.

Als we een gemeenschap van mensen kunnen creëren die oprecht elke ochtend vragen om een ​isntrument van onze Gods vrede te worden, denk ik dat de wereld een stukje beter wordt. Iedereen krijgt zoveel kansen om iets goeds to doen elke dag and door bewust te verlangen in de morgen, kan iedereen ten minste een van die vele kansen echt zien en actie ondernemen om iemand te helpen. Wanneer we door onze Schepper worden gebruikt om iemands gebed te beantwoorden, kunnen we een diepe gemoedsrust vinden. Laten we de grootste gelukkige gemeenschap ter wereld creëren door elke ochtend te bidden om te HELPEN

Bovenstaand waar gebeurd verhaal is nog niet gedaan:

Een van de dokters die had geholpen en die het het bedankberichtje had ontvangen met de belofte om terug te betalen, had gereageerd:

“Hou het geld zo lang als je het nodig hebt.

Als je comfortabel in staat bent om terug te betalen,

Betaal dan alsjeblieft niet aan mij maar geef de gunst door

aan iemand die tot onze God bidt om hulp ...

Nieuwe wereldvisie

Het idee dat we moeten winnen

Dat we moeten strijden

Dat we moeten zoveel mogelijk vergaren

Om succesvol te zijn

Wordt langzaamaan ouderwets.

De nieuwe wereldvisie ziet er helemaal anders uit:

Geluk ligt in delen, in liefde, in vriendschap

We leren van onze ervaring:

Als we ons geluk zoeken in het materiële,

Of in het winnen van competities,

Dan werkt het niet echt.
We willen altijd maar meer en worden er niet echt gelukkig van

Delen met anderen,

Niet verplicht zoals belastingen of zoals in communisme

Maar gewoon vrijwillig delen van wat we hebben,

Gewoon een beetje van onze tijd delen,

om gelukkig te zijn en voor de gemoedsrust

Die dit onvermijdelijk met zich meebrengt:

Dat is pas echte wijsheid.

Vrijwillig delen voor puur geluk!

Sommige mensen houden hardnekkig vast aan het ouderwetse wereldbeeld,

zoals een oude knorrige typist die vasthoudt aan een oude typemachine en

weigert om een computer te gebruiken.

Maar binnenkort zal iedereen de waarheid zien

en typemachines en hebzucht zullen al snel behoren tot het verleden. :)